വായ് കീറിയ ദൈവങ്ങള്‍ കയ്യൊഴിഞ്ഞ
തന്‍റെ പിഞ്ചോമനയുടെ വയറു നിറയ്ക്കാന്‍
വീണ്ടുമൊരു രാത്രിയുടെ പുതപ്പിനടിയില്‍
അസഹ്യമായ വേദന കടിച്ചമര്‍ത്തി
ഒരു കയ്യാല്‍ കണ്ണീരൊപ്പി
മറുകൈ നീട്ടി അവള്‍ വാങ്ങിയ
കടലാസുകഷണങ്ങളില്‍ തെളിയുന്നു
നിസ്സഹായനായി
നിരാശയോടെ തലകുനിയ്ക്കുന്ന മഹാത്മാവിന്‍റെ മുഖം...
കൊടിയുടെ നിറം
മറ്റൊന്നായതിന്‍റെ പേരിലോ
പൂജാദ്രവ്യങ്ങളുടെ മണം
വേറൊന്നായെന്ന കാരണത്താലോ
ഇന്നോളം കാണാത്ത സഹജീവികളുടെ മാറില്‍
വാള്‍മുനകള്‍ കുത്തിയിറക്കാന്‍
മേലാളന്മാര്‍ കനിഞ്ഞു നല്‍കുന്ന
പണക്കിഴികളില്‍ നിറയുന്നു
അമര്‍ഷമടക്കി
അക്ഷമനായി നില്‍ക്കുന്ന മനുഷ്യസ്നേഹിയുടെ മുഖം...
എരിവെയിലിലും നിലാവിനെ സ്വപ്നം കണ്ട്
ചോരനീരാക്കി കല്ലുടയ്ക്കുന്നവര്‍
അന്തിയുറങ്ങുന്ന കൂരകള്‍ പൊളിച്ചുനീക്കി
പഞ്ചനക്ഷത്ര ഹര്‍മ്മ്യങ്ങള്‍ പണിയാന്‍
ഇണ്ടാസൊപ്പിട്ട പേനയ്ക്കരികില്‍
ഖദര്‍ഷര്‍ട്ടിന്‍റെ കീശയില്‍
പുതുമണം മാറാത്ത
പുത്തന്‍ നോട്ടുകളില്‍ പിടയുന്നു
അസ്വസ്ത്ഥനായി
ആരുമറിയാതെ വിതുമ്പുന്ന രാഷ്ട്രപിതാവിന്‍റെ മുഖം...
